EDISI APRESIASI PUISI KONTEMPORER @ MAHMUD HIDAYAT *COLONNES SANS FIN* SUTARDJI CALZOUM BACHRI

Tiang tanpa akhir tanpa apa di atasnya tiang tanpa topang tanpa apa di atasku tiang tanpa akhir tanpa duka lukaku tiang tanpa siang tanpa malam tanpa waktu tiang tanpa akhir menuju ke mana kau dan aku yang langit koyak yang surga tumpah karena tinggi tikammu luka terhenyak neraka semakin galak dalam botolmu tiang tanpa akhir ah betapa kecilnya kau jauh di bawah kakiku Tiang (tonggak) adalah “kiasan sesuatu yag menjadi pokok kekuatan, penghidupan, dsb.” (KBBI, 2014: 1459). Dikatakan dalam puisi tersebut bahwa pokok kekuatan (penghidupan, dsb.) itu _tanpa akhir_ (“Colonnes Sans Fin”), tanpa ujung, tidak berkesudahan atau berpenghabisan sehingga tidak terlihat apa yang ada di atasnya ( _tanpa apa di atasnya_ ) dan tidak tahu rahasia apa yang ada di dalamnya. Akan tetapi, penghidupan ( _tiang_ ) tanpa fungsi penyokong atau penunjang ( _topang_ ) kehidupan akan membuat aku kehilangan harapan atau tujuan hidup ( _tanpa apa di atasku_ ) sehingga tidak ada lagi _...

FILSAFAH GURU IKU PETANI

**
Guru iku ibarat petani. Kudu mluku lan nggaru. Tegese kudu nyiapake panggonan pasinaon sing apik.

Kudu nandur kanti permati, mupuk, lan njabuti suket. Tegese, tansah permati lan asih anggone nglayani murid.

Kudu merhatekke musim. Tegese, kudu ngenut ing obah mosikke jaman.

Nanging ora bisa mestekke asile, merga panen utawa orane katemtoake uga dening  udan, srengenge, mendhung, lan hama. Tegese, sukses orane murid katemtoake uga dening keluarga, lingkungan, kebijakan negara, keteladanan para pemimpin, lan liya liyane.

Mula, guru kudu tansah ikhlas lan akeh ndedonga kanggo muride, kaya dene pak tani kang tansah ikhlas lan ndedonga nenuwun kareben apik panene.

Komentar